ΑΚΗΣ ΓΡΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ - Ο μακεδόνικος λαός έχει δικαίωμα να αποκαλείται όπως αποκαλείται!
АКИС ГАВРИИЛИДИС – ΑΚΗΣ ΓΡΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ Македонскиот народ има право да се вика како што се вика! Ο μακεδόνικος λαός έχει δικαίωμα να αποκαλείται όπως αποκαλείται!
(Η συνέντευξη έγινε από δημοσιογράφο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και παραχωρήθηκε προς δημοσίευση στη Νόβα Ζόρα).
Ο Άκης Γαβριηλίδης είναι Έλληνας πολίτης, ο οποίος γεννήθηκε στο Солун-Θεσσαλονίκη, το 1964. Έχει τελειώσει τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και είναι Δόκτορας της νομικής φιλοσοφίας, ενώ από το 1995 ζει εκτός Ελλάδας, κυρίως στις Βρυξέλλες του Βελγίου, όπου εργάζεται ως μεταφραστής. Όλα αυτά τα χρόνια ασχολείται ενεργά και με την συγγραφή και έχει εκδόσει πέντε βιβλία, διαφόρων θεμάτων: τραύματα και μνήμες του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, ψυχοαναλυτική προσέγγιση του ελληνικού εθνικισμού κ.α. Επίσης, έχει συγγράψει και μεγάλο αριθμό άρθρων για επίκαιρα θέματα, τα οποία έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του ακούει μουσική.
Πριν προλάβετε να σκεφτείτε ότι και αυτός είναι όπως „όλοι οι άλλοι Έλληνες“ και έχει την ίδια θέση σχετικά με τους Μακεδόνες ανα τον κόσμο ή το όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, θα πειστείτε για το αντίθετο διαβάζοντας την παρακάτω συνέντευξη που κάναμε μαζί του.
Έχετε βρεθεί ποτέ σας στη Δημοκρατία της Μακεδονίας;
Όχι, ποτέ μου δεν έχω πάει στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για τη χώρα και τους κατοίκους της. Οι μόνες γνώσεις που έχω σχετικά, προέρχονται από ανάγνωση και περιορισμένη επικοινωνία με ανθρώπους που συνάντησα κατά καιρούς στην Ελλάδα, Βέλγιο και άλλες χώρες.
Κάτι που σημαίνει ότι έχετε φίλους Μακεδόνες;
Γνωρίζω μερικούς ανθρώπους από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, όλοι τους ακαδημαϊκοί πολίτες. Δεν είμαι όμως σίγουρος αν μπορώ να τους αποκαλώ φίλους, όχι επειδή δεν τους εκτιμώ, αλλά επειδή δεν έχω δυστυχώς τακτική επικοινωνία μαζί τους (συνήθως μέσω Facebook).
Ποιά η εντύπωσή σας γι΄αυτούς;
Η εντύπωσή μου είναι ότι πρόκειται για πολύ γεναιόδωρους, με ανοιχτό
μυαλό, άνθρωπους με κίνητρα στη ζωή τους. Δεν μπορώ να γενικεύω, αλλά η εντύπωσή μου είναι αυτή. Εκτός αυτού, έχω την εντύπωση ότι, παρόλη τη διαφορετική γλώσσα και καταγωγή, μοιραζόμαστε πολλά πράγματα, τα οποία δεν είναι υλικά, σχεδόν κρυμμένα, σε άλλο επίπεδο, όπως παράδειγμα χειρονομίες, γλώσσα του σώματος, χρήση παρομοίων μεταφορών… Πράγματα τα οποία παραμένουν ακόμη από την περίοδο που τα εθνικά κράτη και τα σύνορά τους δεν ήταν αυστηρά καθορισμένα.
Σας ενοχλεί εσάς προσωπικά το όνομα της χώρας – Δημοκρατία της Μακεδονίας;
Όχι μόνο δεν με ενοχλεί, αλλά πιστεύω ότι είναι το μοναδικό όνομα που ταιριάζει. Χώρια από αυτό, το γεγονός ότι μια χώρα, ή οποιοσδήποτε άλλος, διαπραγματεύεται για το όνομα μιας άλλης χώρας ή/και των πολιτών της, για μένα είναι κάτι το απαράδεκτο. Δεν είναι δική μας δουλειά, ούτε κανενός άλλου, να το υπαγορεύει αυτό.
Είναι κατανοητό, ότι σχετικά με αυτό το ζήτημα, εγώ είμαι μέρος μιας μικρής ομάδας της ελληνικής κοινωνίας.
Ποιά τα στοιχεία που συνδέουν τη Δημοκρατία της Μακεδονίας με την Ελλάδα και τους πολίτες αυτών;
Αίσθησή μου είναι ότι παντού στα Βαλκάνια υπάρχει μια υπόγεια ροή, ένα
,,ντεπόζιτο,, κοινών βιοπολιτικών ενθυμίων, συνδεδεμένα με τη γλώσσα, τη μαγειρική, τη μουσική, την συμπεριφορά… από την περίοδο πριν τα εθνικά κράτη. Ροή που μας συνδέει (όλους αργότερα δημιουργημένους ως) „καθαρούς“ Έλληνες, Μακεδόνες, Σέρβους κτλ.
Εώς πρόσφατα, όλα τα σύγχρονα εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, προσπαθούσαν να μη δίνουν σημασία σε αυτά τα κοινά στοιχεία, επειδή θεωρούσαν ότι αποτελούν κατάλοιπα της „προ μοντέρνας“ αυταρχικής, σχεδόν επαίσχυντης περιόδου, την οποία όλοι εμείς πρέπει σύντομα να ξεχάσουμε και να αφήσουμε πίσω μας, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πιστεύω όμως και ελπίζω, ότι αυτή η αποβολή αρχίζει να γίνεται λιγότερο απόλυτη…
Με ποιόν τρόπο μπορούμε την Ελλάδα και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας να τις κάνουμε δύο ειλικρινά φιλικές χώρες; Τί πρέπει να κάνει ο καθένας μας, σχετικά με το θέμα αυτό;
Το μίσος και η έλλειψη εμπιστοσύνης που παρήχθησαν τα τελευταία είκοσι χρόνια, αποτελούν πολύ περίπλοκο και βαρύ φορτίο, ενώ εγώ δεν έχω εύκολες λύσεις ή προτάσεις. Φυσικά, είναι ουσιαστικής σημασίας να διατηρηθούν ή δημιουργηθούν οριζόντιες σχέσεις μεταξύ μη κρατικών
παραγόντων και των δύο (ή και περισσότερων;) πλευρών, μεταξύ μεμονομένων ατόμων, ομάδων ανθρώπων, καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών κτλ. Για όλο αυτό όμως, θα είναι απαραίτητο να ,,τελειώσει η σπιτική δουλειά,, και να εφαρμοστεί στα πλαίσια κάθε πλευράς, επειδή, όπως συχνά συμβαίνει όταν μισούμε κάποιον, συνήθως μισούμε πάνω του αυτό που δεν μπορούμε να ανεχτούμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Πρακτικό μου μήνυμα είναι ότι παρόλα αυτά θα ήταν καλύτερο να ξεχωρίσουν τα ζητήματα ταυτότητας από αυτά της αρχαιότητας, αρχαιολογίας, επιγραφών, Αλέξανδρου, Φίλιππού κτλ. Αυτά τα ερωτήματα είναι αδύνατο να απαντηθούν και έτσι με την επιμονή α΄αυτά, το μόνο που θα επιτυγχάνεται, θα είναι βαθύτερες διαφωνίες. Ακόμη και 100% να είχαν ξεκαθαρίσει, δεν θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν επίλυση των παρόντων πολιτικών διαφωνιών. Αυτό που συνέβη πριν από 2000 χρόνια, δεν μπορεί να καθορίσει αυτό που πρέπει σήμερα να πράξουμε. Πιστεύω ότι στο μακεδόνικο λαό και κράτος πρέπει να αναγνωριστεί το δικαίωμα να αποκαλούνται έτσι όπως αποκαλούνται, όχι λόγω του ότι επί αιώνες φυλλάσουν κάποια ανέπαφη ουσία, αλλά επειδή αυτήν την πολιτική επιθυμία έχουν την στιγμή αυτή.
Το παραμύθι για „τον αρχαίο λαό, ο οποίος 2500 χρόνια ζει σε ένα τόπο και ομιλεί την ίδια γλώσσα“, ήταν οικοδόμηση με βάση τον ελληνικό εθνικισμό του 19ου αιώνα και πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία ακόμη „καταβάλει το τίμημα“ αυτής της έμμονης ιδέας. Δεν υπάρχει τίποτα σχετικά μ΄αυτό που εσείς θα έπρεπε να ζηλεύετε, πιστέψτε με… Καταλαβαίνω ότι η πίεση για σύγκριση είναι ισχυρή και μεταδοτική, αλλά εάν η μακεδόνικη κοινωνία αντισταθεί και αποφύγει την αντιγραφή παρόμοιων ανοησιών, αυτό θα είναι υπέρ της.
Ποιό μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους Μακεδόνες πολίτες που θα διαβάσουν αυτήν την συνέντευξη;
Το μόνο πράγμα που θα ήθελα να προσθέσω, είναι ότι η όλη κατάσταση
είναι πολύ μπερδεμένη για να παρουσιαστεί μέσω λίγων μόνο προτάσεων και έτσι εάν οι αναγνώστες σας επιθυμούν να διαβάσουν κάτι περισσότερο, τους, προτείνω ένα μεγαλύτερο άρθρο μου, το οποίο είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα και το οποίο, μαζί με άλλα σχετικά άρθρα, θα δημοσιευτούν φέτος στα Σκόπια, από το Μακεδονικό Κέντρο Ενημέρωσης (Македонскиот Информативен Центар), με τίτλο „The name issue revisited“.
Α. Σ.
« Παύλος Φιλίποβ Βοσκόπουλος στο tvxs: Γιατί δεν λένε ότι έχει υπάρξει βία απέναντι σε μειονοτικούς;
